ANDA's LEVEN, STRIJD EN LIJDEN
MELISANDA TATIANA MARIE KERKHOVEN, beter bekend als ,,Anda".
Geboren in Indie.
Ze was vegetariër enen studeerde in de medisch in holland. Ze schreef artikelen voor of in het begin van de oorlog in het Groningse Studentenblad maar hier heb ik helaas niet veel informatie wel dat ze door weinige werd begrepen maar anda kon alleen staan en wie alleen kan staan in sterk
Het wordt oorlog. Nederland word door de Duitsers bezet, de
bevolking wordt hoe langer hoe meer gekneveld.
De vervolging van de verets mensen neemt toe en het woord ,,onderduiken" wordt in actie gezet.Andas illegale werk is weer precies iets voor haar.
Ze offerde geregeld de helft van haar eigen bonkaart en deed dit zelfs nog nadat ze illegale bonkaarten in beschikking had Dit was een eenvoudig en deed dit zelfs nog nadat ze illegale bonkaarten in beschikking had Dit was een eenvoudig offer maar toch groots.
Welk mens ging vrijwillig hongerlijden?
Dat Anda in de georganiseerde illegale beweging ,,getrokken" werd, ligt voor de hand; dat zij daar voor een groot gedeelte huishoudelijk werk deed, is echt jammer, want dat was nu juist iets wat haar niet lag. Zij deed dit met plezier, het ging voor de goede zaak maar toch dat dit voor haar ook een offer betekende, zal door verschillende van haar medewerkers niet begrepen zijn. Of ze zit met haar rug tegen de verwarming te dromen, Indisch kind, hield van warmte dan droomde ze dat ze rijk was.En dan komen stoute fantasieën over het huren van een groot huis om daar niets anders
dan onderduikers in te herbergen.Een andere maal heeft ze het over haar toekomstplannen in Indie; ze wil daar in de rimboe een ziekenhuis oprichten om de arme bevolking te helpen. Weer een andere maal heeft ze het over huwelijksproblemen; vrije vogel die ze was, was ze natuurlijk voorstander van het vrije huwelijk. Nu zoals wij haar op straat konden zien. Ziet U haar daar lopen in haar schamele kleding en op haar afgetrapte schoenen, haar
eeuwige tas om de nek, een glimlach op haar gezicht? Ze moet zeker aan wat prettigs denken, ze kan nog een mens helpen. Ze lacht niet om
de kleinzielige wereld om haar heen; anderen lachen wel om haar uiterlijk, niet wetende, dat daar een van de grootste mensen loopt; want vrienden, helpen om te helpen, zonder eigenbaat, zonder op eerbetoon te rekenen, is zeldzaam.
ik geloof zelfs, dat zij de mensen die haar gemarteld hebben, nog zou helpen, wanneer ze haar dat zouden vragen. Haar vertrouwen in het goede van de mens was geweldig groot en haar gevoel voor vrijheid en onafhankelijkheid, voor waarheid en rechtvaardigheid was zo sterk ontwikkeld dat zij zelden begrepen werd.
27 December '44. 's avonds kwart over zeven, 4 brutale S.D.-mannen zitten thuis op haar te wachten, ze doorzoeken het huis intussen. Om acht uur komt Anda thuis, ze wordt met getrokken revolvers ontvangen en gefouilleerd. ''Die onnozele kerels denken, dat alleen terreur met terreur bestreden kan worden.
Ze houden iets in de hand omhoog om haar te laten zien. (Een vals persoonsbewijs?) Ze herkent en impulsief als ze is, vliegt ze als een kat er op af. Een worsteling ontstaat, een vaas valt in scherven, met drie man overweldigen ze haar en leggen haar de handboeien aan, draaien............., ze krimpt ineen. ,,Nu rustig Katjang"........... ,,ja" klinkt het zachtjes, het vuur is uit haar ogen verdwenen.
De volgende dag na het verhoor, waaruit ze niets wijzer werden, zegt Anda, dat ze het zo koud heeft, of ze geen warmere cel voor haar hebben. ,,Zo, heb je het zo koud, we zullen je de koudste cel geven die er is."
Nee, Anda kende haar beulen nog niet, door haar naïviteit en vertrouwen. Na 't volgende verhoor zag ik haar op blote voeten uit de verhoorkamer komen. Dit was de laatste maal dat ik haar zag.
Het beschrijven van de martelingen, die Anda ondervond is niet verheffend. U kent ze: Strafcel met en zonder onthouding van voedsel, afwisselend hete en koude baden, verhoor met gummiknuppel en politiehond enz.
Anda kan mishandeld worden, ze spreekt niet. ze is een heldin, ja ze irriteert ze zelfs: ,,Ik zeg niets, mijn kop gaat er toch af"' waarop prompt geantwoord wordt: ''Je kop gaat eraf, toch zal je spreken". Ze heeft niet gesproken, ja toch, een naam noemde ze, vermoedende, dat die persoon ondergedoken was. Dit is erg, want nu werd het lijden in de cel vergroot........ het zelf-verwijt.
En in haar lijden weet ze haar celgenoten nog te steunen.
19 Maart wordt Anda weggehaald. Anda is niet meer...
